Grafmonument voor een stiefvader en echtgenoot

Grafmonument voor een stiefvader en echtgenoot

Hoe komt een modern grafmonument tot stand? Hoe gaat eigentijdse grafkunst in zijn werk? Memorabel afscheidsmonumenten laat u meekijken. Lees hoe een grafsteen idee leidde tot  unieke grafkunst.

Ter ere van Kees  moest er een graf komen dat hem op passende wijze verbeeldde. Een “standaard” grafmonument kon het niet worden, want Kees was niet “standaard” geweest.

Het werd een zoektocht,  een gewone grafsteen van glas of grafzerk kon het niet worden. Wel grafkunst van glas en van rvs. Zoekend met elkaar naar de juiste vorm, maat en kleur. Dankzij de hulp en de inbreng van de familie heeft dit tot een prachtig en passend glazen grafmonument geleid. Uniek en bijzonder. Een RVS gedenksteen met glas waarvan er geen tweede bestaat. 

ronde grafsteen van glas

Een eerste kennismaking met nabestaanden

Tijdens de eerste ontmoeting met de nabestaanden Desiree, Caro en de kleinkinderen vertelden ze volop over Kees. Emoties mochten er zijn en er was veel warmte en genegenheid. 

Ze vertelden hoe bijzonder het was dat ze op het laatst Kees’s handen weer konden vastpakken. Hoe hij last had gehad van koude handen, hoezeer hij hield van warmte en de zon. 

De betekenis die Kees als stiefvader voor Caro had gehad en vice versa viel ook op.  

Wat me bijzonder trof tijdens dat eerste gesprek was de warme band tussen moeder, dochter en kleinkinderen. Het was ontroerend om ze elkaars handen te zien vasthouden. Er was zoveel liefde en troost in dat gebaar.

Het paste allemaal bij de laatste foto, de tekst op de kaart en de muziek tijdens de uitvaart en het verhaal van zijn koude handen en het houden van de zon en de warmte.

Met alle indrukken, verhalen en beelden in mijn hoofd begon ik met het maken van ontwerpen van karton en papier. Ik wilde de elementen handen, zon en liefde gebruiken.

Handafdrukken op het graf

De eerste modelletjes gaven genoeg stof tot nadenken over wat wel en wat niet paste of beviel.

De kleur van het glas van de ronde grafsteen/grafkunst moest ingetogen worden. Handafdrukken in het glas was een idee dat goed beviel. Liefst de handen achter elkaar. De ronde vorm van het glas had de voorkeur. Ook de voet moest rond worden met de tekstregel “Come with me close your eyes hold my hand it’ll be allright”

Al deze wijzigingen verwerkte ik in een kartonnen model op ware grootte.

In het glas wilden we de handen verwerken en een structuur van spiralen smelten.

We lieten afdrukken van de handen maken met vingerverf. Als juf wist Caro daar natuurlijk wel raad mee. Ook de doodskist van Kees was met handafdrukken van de nabestaanden versiert. Het was een bijzondere uitvaart geweest.

Definitieve model van het gedenkteken vor Kees

Het definitieve model werd op het graf geplaatst om te kijken of de verhoudingen en grootte voldeden.

De RVS houder waarin het glas staat refereert ook aan een hand. De banier golft over de glazen cirkel heen en ook de achterzijde is visueel interessant. 

Tattoo 

De tattoo van Desiree was de inspiratiebron om de spiralen in het glas te maken. 

We deden dat in de glasstudio door zand op de bodem van de glasoven te storten. In dit zand tekende ik voorzichtig met een stokje de spiralen die eerst op een vel op ware grootte waren geprint. 

Daarna drukten we de handafdrukken in het zand, evenals een aantal stiekeme hartjes…

Vervolgens werd de glasplaat met beleid op het zand gelegd en werd de oven verhit. 

Het glas smolt in de ribbels in het zand. 

Laatste Loodjes

In Den Bosch maakten we het RVS gedeelte van het gedenkten. Teksten werden eerst op papier op ware grootte geprint. Na goedkeuring werd deze in het RVS geëtst.

Op het laatst moesten glas en RVS worden samengevoegd. Altijd spannend of alles ook past. Gelukkig ging het goed. Na het kiezen van de gewenste steentjes als grafbedekking kon het grafmonument geplaatst worden. De betonplaat was al eerder door de firma van Ommeren uit Kampen neer gelegd.

Op de begraafplaats

Op de begraafplaats bleek deze een aantal centimeters teveel naar voren te liggen. Met de beheerder van de begraafplaats schoven we deze in de juiste positie. 

Daarna konden we samen met Desiree en Caro de onderdelen van het graf op de begraafplaats  monteren en op de juiste plaats zetten. Rondom kwam nog een dun RVS kader om de steentjes op hun plaats te houden.

Afsluiting

Het plaatsen van het monument op het familiegraf deden we samen.  Het plaatsen van een grafsteen, grafzerk of monument is aangrijpend, maar er is (gelukkig?) genoeg praktische afleiding. Iedereen stak de handen uit de mouwen en mede dankzij de samenwerking kwam het grafmonument precies goed te staan. 

Ik bedank Desiree en Caro voor de prettige samenwerking. Op het eindresultaat kan denk ik iedereen trots zijn: een bijzonder en uniek monument als eerbetoon aan Kees.

Jeroen Stok